Elandsgracht Amsterdam

Als er een plek in Amsterdam is die bewijst dat wat je van ver haalt niet per se leuker of lekkerder is, dan doet het woonbootmuseum dat wel. Dat blijkt wel uit het feit dat menig Amsterdammer versteld  staat bij een bezoek. Schitterend gelegen in de Prinsengracht bivakkeert de Hendrika Maria al sinds 1997 pal aan het begin van de Elandsgracht. Initiatiefnemer Vincent van Loon kwam op het idee voor het museum toen hij als woonbootbewoner dagelijks tientallen nieuwsgierige blikken op zijn woonboot gericht wist. Het idee bleek een schot in de roos. De bezoekersaantallen overtreffen alle verwachtingen. De boot dateert uit 1914 en is zelfs enkele jaren afgezonken geweest, ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, om het uit handen van de bezetter te houden. Het museum biedt een uniek kijkje in het wonen op het water, en -weliswaar door kleine raampjes- een zeer ander perspectief op de gracht en de majestueuze panden daar aan gelegen.

De Meetlat is één van de meest sympathieke zaak op de gracht, al is dat misschien een instinctieve en subjectieve kwestie. Dat mag geïnterpreteerd worden als een uitnodiging om dat aan den lijve te komen ondervinden. De zaak, die vakwerk levert op het gebied van herstelwerkzaamheden aan kleding, maar ook aan gordijnen en kleden, bestaat “pas” acht jaar. Het groeiende aantal vaste klanten accentueert echter de succesvolle aanpak van Mehmet die, gevraagd naar zijn ambities en hoop voor zijn zaak, bescheiden aangeeft op deze voet door te willen, en kunnen, blijven gaan. collega-ondernemer op de gracht Tenue de Nimes is een vaste klant die niet hoog genoeg kan opgeven over de service van eigenaar Mehmet Gulcicek. Of je nou je favoriete spijkerbroek een tweede leven wil geven, je nieuwe gordijnen op maat wil laten  maken of een lading kleren wil laten wassen danwel strijken, Mehmet en zijn personeelsbestand van 1 persoon doen het graag, goed en snel.

Deze winkel, vernoemd naar het Franse woord voor “sneakers”, opende half april 2012 haar deuren. “Sneakers? Gympen bedoelt U zeker.” Nee, we bedoelen echt sneakers. Gympen draag je in het weekend en dan jaren achter elkaar tot ze van je voeten afvallen. Sneakers zijn van de buitencategorie. Modieus met een strak ontwerp, het is aanvaardbaar schoeisel in de betere uitgaansgelegenheden en in sommige gevallen zelfs op catwalks. Het is zo ongeveer die context die uit wordt gedragen in deze winkel van eigenaar Jeffrey Sluijzer en Daan de Greef. Het interieur is mooi, chique bijna, maar niet intimiderend. De schoenen die door Baskèts verkocht worden zijn veelal van de bekende grote merken maar ook modellen van de minder bekende en meer exclusieve huizen liggen hier gebroederlijk naast elkaar. Het spreekt voor Baskèts dat het ook oog heeft voor lokale merken zoals Locals AMS.

Eigenaar Johnny stond ooit op de markt als groenteboer. Op een dag besloot hij iets voor zich zelf te beginnen. 21 jaar later bestaat de coffeeshop met zijn naam nog steeds. Het interieur is klein maar opgeruimd met een aparte rookruimte. Zo naar buiten kijkend zie je de Elandsgracht meteen door andere ogen. Niet eens door de zoete geur die er hangt, overigens. Johnny vond de locatie op nummer 3 volgens de beproefde via-via methode, regelde de benodigde vergunningen en opende zijn deuren. Na een kleine aanlooptijd groeide de klandizie aanmerkelijk, waarbij ze overigens wel geholpen werden door het sluiten van diverse coffeeshops elders in de stad. Zelfs grootheden als The Ramones en verschillende Amerikaanse acteurs hebben bij Coffeeshop Johnny wel eens hun geest verruimd.

Engels Verf is een van vele ondernemers die al meer dan drie decennia de Elandsgracht siert en fier overeind blijft, ondanks economische tegenspoed, ingrijpende en langdurige werkzaamheden aan brug of straat, en steeds kritischer wordende klanten. Dit specialistische bedrijf richt zich strikt op verf. Een zeldzaamheid tegenwoordig, volgens eigenaar Rolf, zoon en opvolger van de oprichter. Rolf praat gepassioneerd over zijn zaak en vindt zijn werk naar eigen zeggen elke dag leuker worden. Dat mag bijzonder worden genoemd en komt, naast zichzelf, zijn klanten ten goede. Hij en zijn personeelsleden, die al jaren meedraaien in de zaak, laten zich regelmatig bijscholen om hun expertise op peil te houden. Het predicaat van expert en specialist moet je verdienen, maar vooral zien te houden, zo luidt de even olijke als nuchtere constatering van de enige telg van de familie Engels die nog in de zaak werkzaam is. Onlangs is de winkel groots verbouwd en klaar gemaakt voor de volgende 40 jaar.

Sinds 1984 alweer een vaste waarde op de gracht, eentje waar buurtbewoners elkaar vaak tegenkomen. Waar lekkernijen en eersteklas service al niet goed voor zijn. Destijds gevraagd door zwager Arnold Cornelis, staat Joke inmiddels de volle 28 jaar achter de toonbank, met nog net zo veel enthousiasme en vriendelijkheid als in het begin. Dat is met name te danken aan vaste klanten. Het mooie van deze banketbakker is dat ze alles zelf maken op de eerste locatie die Arnold Cornelis opzette, aan de Van Baerlestraat. Zelf maakt Joke nog regelmatig verse appeltaart of de specialiteit van het huis: kroketten. De geur van heerlijkheden die zich dagelijks op de hoek van de Hazenstraat en de Elandsgracht verspreidt, ruikt Joke zelf niet meer, maar de voorbijgangers des te meer. Een beter uithangbord is dan ook nauwelijks denkbaar. Komt dat zien – en vooral proeven.

Rob waagde in 2007 de sprong naar een eigen galerie, na jaren een galerie geleid te hebben met een compagnon. Hij kon toen weliswaar een deel van de kunstenaars die hij al onder zijn hoede had, meenemen. Om zijn nieuwe project echt te doen slagen moest hij als de wiedeweerga nieuwe kunstenaars er bij zoeken. Dankzij zijn vinger aan de pols van de Rietveld Academie en via zijn wijdvertakte netwerk slaagde hij daar in. Deze galerie van moderne sieraden komt voort uit een hobby die Rob al had in zijn tijd als sociaal hulpverlener, jaren terug. De man van Rob is architect en deelde die interesse en fascinatie. Samen runnen ze nu al bijna 7 jaar de galerie, met groeiend enthousiasme. Tot hun beider grote vreugde trekt de naam Koudijs, de bijbehorende reputatie en het plezier in hun werk, meer en meer kunstenaars aan. Daarin is het interessant op te merken dat er zowel grote, gevestigde namen tussen zitten, als nieuwe, jongere kunstenaars. Tot hun clientèle behoren niet alleen musea, maar ook verzamelaars en zelfs voorbijgangers, niet zelden toeristen, die de nodige kennis blijken te bezitten.

In het relatief korte tijdsbestek van zeven jaar hebben Jurgen Ambrosius en zijn vrouw met speelgoedwinkel de Kleine Eland hier een vaste plek gevonden, en zijn ook niet meer weg te denken. Met een basisschool om de hoek zitten ze niet om klandizie verlegen. Mond-tot-mond reclame doet daarnaast heel veel, zo niet alles, voor deze specialist in klassiek speelgoed. In 1993 begonnen ze een speelgoedwinkel, dus ze zitten zowaar alweer 20 jaar in het vak. Via-via kwam het echtpaar in contact met de vorige eigenaar van de winkel op nummer 58. Door dat contact warm te houden waren zij een logische keus als nieuwe uitbater. Sindsdien vindt hun geweldige speelgoed, dat welhaast authentiek en ambachtelijk aandoet, gretig aftrek. Niet alles hoeft elektronisch te piepen of een scherm te hebben. Eenvoudig maar mooi en degelijk gemaakt speelgoed, wat bij velen van ons herinneringen oproept naar onze eigen jeugd.

Studio Stroop hanteert een motto en visie die past bij de ondernemers van de Elandsgracht: passie, vakmanschap en veelzijdigheid. Geen toeval dat de zaak hier gevestigd is? Dat gaat wat ver, zeker gezien het feit dat de eigenaar deze locatie te koop zag staan op een prikbord, maar dat de studio hier floreert is wel duidelijk. Een grote, en groeiende schare trouwe bezoekers, die door alle lagen van de bevolking vertegenwoordigd wordt: jong, oud, uit Amsterdam, of van ver daarbuiten, rijk of minder rijk – het maakt niet uit. Zolang iemand die er binnen komt zich beter voelt door een behandeling hier, gaat die persoon altijd mooier en zelfverzekerder de deur uit, doceert eigenaar Wilfred. En het klinkt zeer logisch. Het klinkt zoals je zelf graag behandeld wil worden. Met acht mensen in vaste dienst, die een eigen, interne opleiding dienen te voltooien maakt Wilfred Nederland stukje bij beetje mooier en zelfverzekerder. Met een eigen opleidingstraject onderscheidt deze zaak zich in de schoonheidsmarkt en creëert Wilfred een eigen keurmerk, voor zowel zijn medewerkers als voor zijn behandelingen. Een vestiging op het Mediapark te Hilversum zorgt voor het gros van de showbizz in Nederland. Deze factoren allemaal samen maakt reclame maken simpelweg overbodig.

Stef Comman is een 3e generatie fietsenmaker. Zoals met een hoop succesverhalen kwam ook Stef’s carrière min of meer bij toeval tot stand. Zijn opa had een fietsenhandel overgenomen die in 1936 op deze locatie op nr 110 gevestigd was.Dit werd te zijner tijd overgenomen door de vader van Stef. Door stages bij meerdere vooraanstaande fietshandels in Amsterdam, onder het oog van  leermeesters met decennia aan ervaring en kennis raakte Stef bevangen door het vak. Tegenwoordig runt hij rijwielhandel Comman  eigenhandig. Met een kwinkslag hier en een knipoog daar adviseert hij zijn klanten, maar eerlijkheid staat altijd voorop. Als Comman een vaandel had, zou hij er vakmanschap en kwaliteit hoog in hebben staan. Deze vakman houdt van zijn werk. Door de aanhoudende economische malaise merkte hij dat grote fietsmerken meer en meer concessies doen aan hun producten om hun prijs constant te houden maar de productie goedkoper te maken. Uit pure onvrede en frustratie begon Stef zijn eigen lijn van fietsen, gemaakt in Nederland en België, bij gerenommeerde namen. Zijn fietsen, waarvan de stadsfiets het pronkstuk genoemd mag worden, kost dan wel meer dan de gemiddelde fiets, hij is ook mooier, duurzamer en meer solide dan de rest. En zo bouwt hij gestaag zijn reputatie uit.